Pollen- en macrorestenonderzoek van vindplaats Noordwijk-Duineveld (midden-/late ijzertijd & late middeleeuwen/nieuwe tijd)
Rapportnummer 1169
| Publicatiedatum 30 juni 2019
[auteur] Beurden, L. van & L. Kubiak-Martens
![[download rapport]](/resources/images/icon_pdf.gif){kind=icon}
[download rapport]
In augustus 2017 en januari 2018 is door IDDS Archeologie aan de Nieuwe Zeeweg in Noordwijk aan Zee een archeologische opgraving uitgevoerd. De aanleiding voor dit onderzoek was de voorgenomen nieuwbouw op deze locatie waarbij de eventueel aanwezige archeologische waarden in de bodem verstoord zouden worden.
Bij de opgraving zijn sporen uit de midden- en late ijzertijd en uit de late middeleeuwen/nieuwe tijd aangetroffen. Het sporencomplex uit de ijzertijd betreft een aantal door greppels omsloten terreinen waarbinnen verschillende kringgreppels liggen. De functie van deze terreinen en kringgreppels is vooralsnog onduidelijk. Ook zijn sporen van een rechthoekig perceel of een perceleringssysteem blootgelegd waarin zich meerdere gebouwen, kuilen en waterkuilen bevinden. De greppelstructuren en kuilen kunnen zijn gegraven voor ontwatering, als percelering en/of als drenkplaats voor vee. Verder is buiten de percelering een zone met spitsporen aangetroffen die met akkerbouw kan worden geassocieerd en zijn in het hele onderzoeksgebied stakenrijen aangetroffen die deel uit kunnen hebben gemaakt van hekwerk. De middeleeuwse en nieuwetijdse sporen betreffen perceleringsgreppels, greppels, kuilen en een waterkuil. De greppels en kuilen hebben mogelijk een functie gehad bij kleiwinning ten behoeve van de landbouw. Ook is een waterkuil uit de late middeleeuwen/nieuwe tijd A aangetroffen.
Het onderzoeksgebied is gelegen in een landschap van lage duinen. In de ijzertijd is het onderzoeksgebied vermoedelijk vanuit een nabij gelegen kreekgeul overstroomd waarbij het duinlandschap (Oude Duinen) is afgedekt met een kleilaag. In de top van de klei komen venige en humeuze lagen voor die kunnen wijzen op begroeiing. Op de kleiafzettingen is in de middeleeuwen duinzand (Jonge Duinen) afgezet, van waaruit bewoningssporen uit de middeleeuwen/nieuwe tijd zijn ingegraven. Vermoedelijk was in deze periode sprake van weinig verstuiving en konden akkers worden aangelegd.
Tijdens de opgraving zijn kansrijke sporen bemonsterd voor archeobotanisch onderzoek. Ook zijn de duin- en kleiafzettingen bemonsterd door middel van profielbakken en zijn enkele houtvondsten geborgen. Botanisch onderzoek kan bijdragen aan kennis over de verbouw van gewassen in de betreffende bewoningsperioden, over het toenmalige landschap, over het oorspronkelijke duinlandschap vooraf aan de bewoning en de functie van structuren.